Vijf jaar lang was de samenwerking tussen de familie Desmet en Nederland een grensoverschrijdende love story op het ijs. Hanne en Stijn trainden en leefden sinds 2018 in Heerenveen, het centrum van de Hollandse schaatsbedrijvigheid. Dat verbond stuwde de Belgische tandem naar de wereldtop, maar tilde ook de Hollandse rijders op. Met als hoogtepunt de Olympische Winterspelen van Peking 2022. Op de 1.000 meter shorttrack pakte Hanne Desmet als eerste Belgische vrouw ooit een individuele olympische wintermedaille (brons). Het goud ging naar haar Nederlandse trainingspartner Suzanne Schulting, die meteen na de finish in haar armen dook. Toen een jaar later op het EK de Belgen twee gouden medailles wegkaapten voor de neus van Oranje concurrenten, was de liefde bij de beleidsmakers van onze noorderburen over. Op het daaropvolgende WK in Seoul kreeg de familie Desmet plots te horen dat ze niks meer moesten verwachten vanuit Nederland.

Eén jaar later wordt Hanne nog steeds ongemakkelijk als ze aan dat moment terugdenkt. “Vijf jaar lang waren we één team en plots werden we van de ene op de andere dag gesplitst.” Het hele seizoen werden de Desmets gecoacht door de Nederlandse assistent-coach Annie Sarrat, maar op het WK kreeg die een verbod om met de Belgen om te gaan. “Ik mocht niet meer praten met de trainer die ik zo gewend was. Terwijl zij zo belangrijk was om mijn ritten te bespreken of gewoon mijn hart te luchten. Ik voelde mij totaal niet meer op mijn gemak, wist geen blijf meer met mezelf.”

Broer Stijn kon de hele heisa relatief goed van zich afzetten en pakte in Seoul zilver, maar een ontredderde Hanne sloot een ijzersterk seizoen af met een slap WK. “Of die heisa mij medailles heeft gekost, kan ik moeilijk inschatten. Maar ik weet wel dat ik mij erg onzeker voelde”, stelt Hanne. “De coach die mij had moeten coachen, was plots tégen mij aan het coachen. Vooral de timing stoorde mij enorm. Had men die beslissing twee maanden vroeger aangekondigd, hadden wij ons kunnen voorbereiden. Maar nu kwam ze in Zuid-Korea op vier dagen van het WK.”

De pijnlijke breuk in het schaatsverbond der Lage Landen viel ook bij onze noorderburen niet in goede aarde. De Nederlandse bondscoach en atleten hekelden destijds luidop de beslissing van de top. “Ik weet niet hoeveel mensen ik nu niet blij maak met mijn uitspraken, maar ik begrijp het één jaar later nog steeds niet”, vertelde olympisch kampioene Yara van Kerkhof ons woensdag. “Ik denk dan: ‘Hanne en Stijn zijn nu zo goed, dan heb je nog meer aan een samenwerking dan toen ze wat minder waren.’ Hanne was de perfecte trainingspartner. Ze was niet moe te krijgen. Terwijl de meesten altijd netjes in het rijtje schaatsten, probeerde Hanne altijd in te halen. Zo zette ze ons op scherp. Dat missen we nu.”

Dat beaamt de Nederlandse shorttrackkoningin Suzanne Schulting, die een groot deel van het seizoen mankeerde door een blessure en in onzekerheid toeleeft naar het WK. “Hanne was mijn trainingsmaatje, net als ik een duurbeest. Ze rijdt fantastisch en is héél waardevol voor mij geweest. De Nederlandse meisjes zijn de beste sprintsters van de wereld, maar nu ben ik de enige voor de langere afstanden. Net op dit moment waarop ik wil weten op welk niveau ik sta, is dat héél lastig. Het zou lekker geweest zijn om me nu aan Hanne op te trekken.”

Niet alleen op sportief maar ook op menselijk vlak liet het vertrek van de Desmets sporen na. “Ik mis Hanne als persoon”, geeft beste vriendin Van Kerkhof toe. “In Heerenveen zaten we altijd naast elkaar in de kleedkamer. Ik kon over alles met haar babbelen. Mijn Nederlandse teamgenoten zijn ook mijn concurrenten voor de selecties. Terwijl ik Hanne nooit zag als iemand met wie ik moest ik knokken voor mijn plekje.”

Hoewel de persoonlijke relaties tussen de Belgische en Nederlandse atleten ongeschonden uit de breuk zijn gekomen, zal er de komende drie dagen in Rotterdam meedogenloos gestreden worden om elke centimeter ijs. Hanne en Stijn Desmet relativeren voor de camera’s de revanchegevoelens bij hun eerste terugkeer naar Nederland sinds ‘dé breuk’, maar onderhuids jeukt het om in een uitverkocht Rotterdams Ahoy en voor de neus van koning Willem-Alexander te tonen hoe extra goed ze zijn geworden bij hun nieuwe vrienden uit Canada. Een gouden medaille in het hol van de leeuw als de ultieme middelvinger. “Ik wil goud winnen. Op welk nummer maakt mij niet uit”, zegt Hanne Desmet, die tot nu toe één keer WK-zilver wist te veroveren.

Tot aan de Winterspelen van Milaan 2026 blijven de Belgen trainen in en met Canada, al staat de deur vanuit Nederland wel weer open voor een sporadische samenwerking. “Het is spijtig dat het zo gelopen is”, vindt Nederlands bondscoach Niels Kerstholt. “We hangen niet als twee huwelijkspartners voor eeuwig aan elkaar vast, maar het is een understatement dat we elkaar zouden kunnen versterken.” Hanne Desmet gooit de deur ondanks alles alvast niet dicht. “De goede band met de bondscoach en de atleten is er nog altijd, dus waarom niet? Maar ik wil nooit meer zo afhankelijk van hen zijn als vroeger.”